Er is een probleem maar het is voor je kind te spannend om erover te praten, is er een alternatieve manier om je kind toch te helpen. Laat ik het antwoord maar meteen weggeven, het antwoord is ‘Ja’ lees even verder dan weet je snel hoe. Soms kom je in van die situaties dat je je kind zo graag wilt helpen maar dat je toch vastloopt omdat er niets uit je kind komt. Als alle signalen op rood staan is het belangrijk om rustig te blijven om te kijken naar hoe dan wel. Als je in verbinding met je kind kunt blijven dan komt de oplossing vaak vanzelf, ook deze keer.
Je kunt de zere vinger er niet opleggen.
Het gaat al een tijdje niet lekker op school met je kind. Je merkt het aan allerlei dingen zoals lastiger in slaapvallen, sneller boos of fysieke klachten. Je kind ging goed naar school en het lijkt of het van de ene op de andere dag is veranderd. Het naar school brengen wordt een dingetje. Het begint al de avond van tevoren met allerlei klachten zoals bijvoorbeeld buikpijn, wat voor dag het morgen is, of het een korte of een lange dag is. Dan in de ochtend zijn ze niet wakker te krijgen, je bereidt de ochtendspits soepeltjes voor zodat ze toch nog op tijd op school komen. Dan sta je voor de deur van de klas en klampen ze zich aan je vast. Alsof ze vermoord gaan worden als ze de klas binnen gaan. Daar sta je dan als vader of als moeder, zo wil je je kind natuurlijk ook niet achterlaten. Je praat thuis met ze, je praat voor de klas met ze en je komt er maar niet achter wat er aan de hand is. Eén ding weet je wel: zo kan het niet langer.
Praten als oplossing voor alles.
Je kind is gewend om over zaken te praten, als ze iets willen, als er iets is of om een conflict op te lossen. Ze kunnen zich dus prima verwoorden als het om emoties en behoeften gaat. Jij als ouder geeft zelf ook het goede voorbeeld. Je vertelt wat jou bezighoudt op je werk, privé en in het gezin en laat zien dat als het lastig is dat je met praten een oplossing kunt vinden. Je hebt allerlei methoden geprobeerd om met je kind te onderzoeken wat er aan de hand. Je hebt het met ‘ik’ zinnen geprobeerd, je hebt de gordon methode weer eens uit de kast gepakt. Je bent heerlijk gaan lummelen zodat er tijd en ruimte ontstond om over zaken te praten waar je anders niet zo snel over praat. Je hebt zelfs overwogen om te beginnen met speltherapie.
Als praten niet lukt wat dan wel?
Je kunt je kind natuurlijk dwingen om te praten, maar de vraag is dan of ze vertellen wat er aan de hand is of wat jij wilt horen. Hoe lastig is het niet voor je kind als ze zeker weten dat er iets is, dat ze iets voelen in hun lichaam maar het nog niet kunnen benoemen. Het gaat bij betekenisvol opvoeden over verbinding met je kind. Je kind serieus nemen en erop vertrouwen dat ze de waarheid spreken. Goed kijken naar de signalen die er zijn en open blijven staan voor het onverwachte. Als je gaat stressen of jezelf onder druk gaat zetten dan gaat dit alleen maar tegen je werken. Je ziet dan alleen nog maar beren op de weg en het lukt je niet meer om creatief na te denken. Je hebt besloten om een afspraak te maken met de leerkracht om te praten over de situatie. Gewoon samen in gesprek gaan, ideeën en gedachte uit wisselen om te zien of je tot een oplossing kunt komen.
Ping, Ping Ping, Ping Ping Ping.
Je gaat naar school en neemt je kind mee. Het is erg belangrijk dat je kind meegaat het gaat tenslotte over je kind. Dan kunnen ze horen wat er in de hoofden van grote mensen omgaat. Hoe de ouders en de leerkracht samenwerken om het kind te helpen. En toen uit het niets, was er ineens een ingang, een manier om te communiceren over het probleem. Een manier die voor het kind veilig genoeg was om toch antwoorden te geven. Het gesprek was al een half uur op weg toen het kind kwam aanlopen met een bel. Het kind zei: 1 x ping is ja, 2 x ping is nee en 3 x ping is ik weet het niet. Wow is dat niet mooi, daar zit je dan als 3 volwassenen met je denkkracht terwijl de oplossing zo simpel kan zijn.
Simpel is iets anders dan gemakkelijk.
De oplossing van het kind was simpel, in plaats van dat ik ga praten gaan jullie praten. Het was aan de ouders en de leerkracht om vragen te stellen waar het kind antwoord op kon geven. Als ouders en leerkracht ben je blij, je hebt een ingang. Nu alleen nog even de juiste vragen stellen en dat blijkt dan nog niet zo gemakkelijk. Normaal hebben mensen geen moeite om gesloten vragen te stellen maar dan gaat het vooral over wat ze zelf willen weten. Nu wil je iets van de ander weten en natuurlijk ook voorkomen dat je subjectieve vragen gaat stellen. Na wat aanloopproblemen kwamen de vragen op gang. Het mooie was dat je het kind zag antwoorden op twee niveaus verstandelijke en lichamelijk. Soms werd er snel gedrukt en soms kostte het even tijd om het antwoord te ervaren. Binnen 5 minuten was duidelijk wat er aan de hand was. En kon er naar een oplossing gezocht worden.
Ping Ping is niet alleen voor antwoorden maar ook voor oplossingen.
Toen er antwoorden kwamen was het vinden van een oplossing een heel stuk gemakkelijker. Er werd even gebrainstormd en het ‘geweten’ zat ook aan tafel. Als er een oplossing was dan kon deze meteen worden getoetst. De oplossing werd verteld en met spanningen luisterde de ouders en de leerkracht naar het belletje, het aantal pings bepaalde of ze op de goede weg zaten.
Wat voor manieren heb jij om je kind te helpen.
Wat het probleem was en wat de oplossing is, is in dit geval helemaal niet relevant. Het gaat er veel meer om, dat er meerdere wegen zijn die naar Rome leiden. Het gaat erom dat je je kind serieus neemt, dat je elkaar vertrouwt en dat jullie gelijk zijn. Dat je samen gaat kijken wat voor andere mogelijkheden er zijn om je kind te helpen. Zodra je dit in alle liefde en in verbinding kunt doen dan ga je vanzelf oplossingen zien.
Ik ben benieuwd wat voor manieren jij hebt gevonden om je kind te helpen die andere ouders weer kunnen inspireren om te blijven zoeken.