Kindjes die vragen worden overgeslagen en kinderen die zwijgen zullen nooit iets …

Print Friendly

Wie kent nog de uitspraak: kindjes die vragen die worden overgeslagen? Als ik terugkijk dan wist ik al op 7 a 8 jarige leeftijd dat iets durven te vragen later, in de 21ste eeuw, een belangrijke competentie zou zijn. En weet je waarom? Mijn standaard antwoord was toen al: en kindjes die zwijgen zullen nooit iets krijgen. Wat leer jij je kinderen bewust of onbewust aan?

Ik heb gezwegen en denk je dat ik iets heb gekregen?
Het kan zomaar zijn dan jij nu denkt, waar zit die Conrad toch over te zeuren. Wat maken dat soort kleine en eenvoudige zinnen nu uit als het gaat over opvoeden. Mooi, dat is precies wat ik met je wil delen in deze blog. Het voorbeeld wat ik gaf, is echt gebeurd. Het was het geen mijn oma vroeger altijd tegen mij zei als we daar op zondag op visite gingen. Op latere leeftijd heb ik wel eens de controle test gedaan. Ik dacht oke weet je wat ik ga inderdaad eens niets vragen. De test was om te kijken of het gezegde klopte. Ik ben 3 uur bij mijn oma geweest en wat denk? Ik heb gezwegen en gezwegen en gezwegen, helemaal niets gevraagd. De uitkomst voelde toen als schokkend.
Ik had niets gevraagd en werd toch overgeslagen.

Met de kennis van nu kan ik ouders helpen.
Onbewust daalt dan het vertrouwen in die andere persoon, in de dit geval mijn Oma. Daar kan je zelf bijna niets tegen te doen, het is gewoon hoe je hersenen werken. Weet dat je hersenen gewoontedieren zijn. Als dat vaker en vaker gebeurd dan komt er een steeds sterkere verbinding, bij mij was het een diep ingesleten pad. Zo’n pad wat je ook krijgt als mensen keer op keer in het bos de zelfde route nemen. Natuurlijk neem ik mijn oma niets kwalijk, zei deed het beste wat ze kon. Maar met de informatie die ik nu heb kan ik andere ouders, ouders die vragen om hulp, helpen.

Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Het had wel een ander voordeel mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde stegen wel en weet je waarom? De uitspraak die ik jaar in, jaar uit heb volgehouden: Kinderen die zwijgen zullen nooit iets krijgen. Deze uitspraak die beruste namelijk wel op waarheid, dat heb ik zelf getest. Ik wist dus al jong dat ik het bij het juiste eind had.

Gekheid met een kern van waarheid.
Oké alle gekheid op een stokje, dit lijkt misschien een heel kinderachtig voorbeeld en toch zit er een hele belangrijke kern van waarheid. Achter gezien begrijp ik prima dat mijn oma mij beleefdheid wilde bij brengen, waarvan ik nog steeds geloof dat het een mooie deugd is. De vraag is alleen of dit je juiste manier was, of dat deze manier misschien niet meer “schade” aanrichtte dan goed deed.

Wat wil jij je kinderen meegeven.
De waarheid waar ik over spreek is dat je kinderen met dit soort uitspraken ook een aantal zaken afleert of andersom gezien een hoge mate van conformiteit aanleert. Voor kinderen die leven en gaan en werken in de 21ste eeuw zijn een aantal zaken erg belangrijk te weten verantwoordelijkheid, zelfstandigheid en sociaal. De wereld is zo complex geworden dat je niet meer alles in je eentje kan, dat je moet samenwerken. Samenwerken doe je met mensen en om samen te werken moet je durven om hulp te vragen aan anderen.

Durf te vragen
Ik hoor sommige van jullie hard op denken draaft die Conrad nu niet een beetje door. Geloof als het niet zo belangrijk was van onze kinderen dan zou ik dat niet doen. Er is al een aantal jaren een site op internet met de naam www.durftevragen.nl waar jij leert om iets te vragen, zodat je samen iets mogelijk kan maken. Het is toch heel bijzonder en dan druk ik het nog positief uit. Dat er een site moet komen om je te leren om iets te vragen.

Vragen is de sleutel tot een succesvol en gelukkig leven.
Je wil juist dat kinderen zaken vragen. Het heeft namelijk te maken met ontdekken, nieuwsgierigheid, de wereld eigen willen maken, sociale interactie, leren om te krijgen wat jij graag wil, het vragen om hulp.
Dus leer je kind vooral veel te vragen, dat wil niet zeggen dat hij alles hoeft te krijgen.
Als je later groot bent en durft om hulp te vragen, dan laat je daardoor ook je kwetsbaarheid zien, je laat zien dat jij niet perfect bent, dat je elkaar nodig hebt. Is dat geen mooie basis om samen te werken en zaken te doen.

Wat hoort jou kind.
Kijk eens in jouw omgeving welke uitspraken jij doet of die jouw kinderen horen, waarvan je denkt dat het niet of beperkt bijdraagt aan de ontwikkeling van jouw kind. De ontwikkelingen waarvan jij denkt dat ze belangrijk zijn of misschien nog mooier die in jullie gezinsmissie verankerd zijn.

Bedenk eens voor jezelf wanneer jij het laatst om hulp hebt gevraagd, of wanneer je om hulp had willen vragen.