Ken jij de tafeltjesdans? Nee, het is niet zoiets als de vogeltjesdans.

Print Friendly

Ken jij de tafeltjesdans? Nee, het is niet zoiets als de vogeltjesdans. Je zal wel denken wat zegt die Conrad nu weer. En toch weet ik zeker dat ik niet de enige ben die dit probleem heeft. De vraag is meer, hoe ga je er mee om, laat ik wat duidelijker zijn. Na elke schoolvakantie worden de plaatsen in de klas herverdeelt en wat vindt jouw kind hiervan.

Hoe ga je met de opvoeding om buiten je eigen gezin.
Als ouder heb je het nog niet zo gemakkelijk met opvoeden. In je eigen gezin daar lukt het meestal wel om zaken te doen zoals jij dat graag ziet. De ring daarbuiten als het gaat om familie en vrienden, dan wordt het al een stukje moeilijker. En de meeste ouders zullen net zoals wij, weinig tot geen invloed kunnen uitoefenen in de schoolomgeving.

Mama, ik wil niet meer naar school toe.
Stel dat er op school iets gebeurd, of dat er iets veranderd, of dat je kind iets vervelends meemaakt. Ik denk dat elke ouder wel een aantal situaties kan herinneren waarvan je dacht. Hoe ga ik dit aanpakken op een manier die goed is voor mijn kind, die past binnen onze betekenisvolle manier van opvoeden en dan ook nog eens niet botst met school.

Goed bedoelt, matige uitvoering.
Je wil niet hebben dat je dochter op school gaat zeggen: Mijn papa zegt dat het helemaal niet waar is en dat alleen ik de baas over mezelf ben. Misschien is dit wel wat jij je kind wil meegeven, het kan alleen zonder context wat raar overkomen bij de juf op school.

Rust, Regelmaat en …
De meeste kinderen, lees ook grote mensen, houden van rust en regelmaat. Waarbij we het liefste geen veranderingen hoeven te verwerken, tenzij we deze veranderingen zelf willen. Iedereen wil best veranderen maar niet veranderd worden.

Goed bedoelde volwassen adviezen.
Je kind komt dus na de vakantie op school, loopt de klas, richting haar tafeltje en wat denk je? Tafeltje weg! Wij kunnen het misschien niet voorstellen en veel ouders op de gang zeggen. Maak je niet druk. Wat maakt het nu uit. Zit niet zo te zeuren. Als je nu niet stopt met huilen dan ga je straks niet buiten spelen. Jij zal dit natuurlijk nooit zeggen, misschien herken je dit wel bij andere ouders? 😉

Krakende kinderhersentjes
En geloof mij, ik weet zeker dat deze ouders allemaal het beste met hun kind voor hebben en helaas ook een tikkende klok in hun hoofd dat ze snel naar het werk moeten. Dit is ook niet het moment om het even op te lossen. Voor jouw kind zijn dit soort veranderingen wel indrukwekkend. De kinderhersentjes maken overuren. Waar zit ik dan wel. Ken ik de andere kinderen al wel. Vind ik de nieuwe kinderen wel leuk. Wat vinden ze van mij. Kan ik straks nog wel spelen met mijn oude tafelmaatje.
Dit zijn de vragen die je tussen neus en lippen door kunt horen als je naar je kind luistert.

Proactief is niet hetzelfde als voorkomen.
Ik heb gemerkt dat de meest stressloze manier van opvoeden, opvoeden is waar bij je zaken proactief probeert te benaderen in plaats van reactief. Ik wilde schrijven voorkomen, maar je kan heel veel zaken nu eenmaal niet voorkomen.
Wat kan je dan wel doen:
1. Je kunt er als ouder vooraf wel over nadenken.
2. Je kunt er met je kind over praten.
3. Je kunt je kind er op voorbereiden.
4. Mooier nog is om je kind zelf een oplossing te laten bedenken.
5. En de beste oplossing heb ik als laatste bewaard.

De tafeltjesdans.
De laatste oplossing is om er iets geks van te maken. Kinderen houden sowieso van gekke dingen, dingen met een onverwachte wending of dingen met een kwinkslag. De eerste keer werd ik op school namelijk ook verrast. Daarna heb ik er even na geïnformeerd. Tijdens de volgende vakantie heb ik er met mijn dochter over gesproken. En samen hebben we het begrip de tafeltjesdans geïntroduceerd. Lekker een paar keer geoefend thuis, muziek aan, tafeltjes erbij en dansen maar. Als ik nu aan het einde van de vakantie zeg tafeltjesdans dan assoiceert ze dat met iets leuks, sterker nog ze kijkt er naar uit, naast wie zal ik nu weer zitten.

Laatste tip
En nee je hoeft niet alles te voorkomen of proactief aan te vliegen. Sterker nog dan kan niet eens. En als het je wel lukt dan wordt je volgens mij als ouder super gestrest en knettergek. De ervaring leert dat als je over 75 tot 80 procent nadenkt, iets wat bij veel ouders al redelijk automatisch gaat. Dat je kind zo lekker in zijn of haar vel zit, zo stabiel is en zoveel vertrouwen heeft dat de laatste 20 tot 25 procent helemaal niets uitmaakt.

Ik ben heel benieuwd welke gekke dingen jij in jouw opvoeding bedenkt en gebruikt. Namens alle ouders vraag ik je om deze waardevolle en gekke opvoedtools, opvoedstrategieën hieronder als een reactie te delen zodat we er allemaal ons voordeel mee kunnen doen.